Newsletter Podatki międzynarodowe

W dniu 26 kwietnia 2024 r. francuski Naczelny Sąd Administracyjny (Conseil d'Etat) wydał decyzję nr 466062 dotyczącą tego, czy prawo Unii Europejskiej (UE) zezwala spółkom będącym rezydentami na odliczenie ostatecznych strat stałego zakładu (PE) zlokalizowanego w innym państwie członkowskim UE od zysków podlegających opodatkowaniu we Francji.

W przedmiotowej sprawie francuska spółka utworzyła stały zakład w Luksemburgu na potrzeby projektu budowlanego. Po zamknięciu stałego zakładu, spółka starała się odliczyć straty poniesione przez stały zakład od zysków swojej francuskiej grupy skonsolidowanej podatkowo. Nie zgadzając się z tym podejściem, francuskie organy podatkowe zakwestionowały wykorzystanie strat stałego zakładu, co doprowadziło podatnika do odwołania się do sądu niższej instancji.

Chociaż sąd niższej instancji orzekł na korzyść podatnika, Naczelny Sąd Administracyjny przyjął przeciwny pogląd. Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że francuskie prawo krajowe i francusko-luksemburska umowa podatkowa uniemożliwiały odliczenie strat poniesionych przez stały zakład, podczas gdy straty z francuskiego oddziału podlegały odliczeniu. Powołując się jednak na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że takie zróżnicowane traktowanie nie narusza swobody przedsiębiorczości, jeżeli sytuacja podatnika nie jest porównywalna z sytuacją czysto krajową.

Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że zgodnie z odpowiednią umową podatkową, Francja jest ograniczona do opodatkowania zysków stałego zakładu spółki francuskiej w Luksemburgu, podczas gdy zyski generowane przez oddział we Francji podlegają opodatkowaniu we Francji. W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak możliwości kompensowania strat stałego zakładu nie ogranicza swobody przedsiębiorczości zgodnie z prawem UE. Odmówił skierowania sprawy do TSUE, uznając obowiązujące przepisy za jasne i jednoznaczne.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego jest ostateczny i nie przysługuje od niego odwołanie.

Globalny krajobraz podatkowy nadal się zmienia. Wiele jurysdykcji zmienia swoje istniejące przepisy dotyczące Drugiego Filaru, aby dostosować je do najnowszych wytycznych administracyjnych i zasad przeciwdziałania arbitrażowi dla przejściowej bezpiecznej przystani dotyczącej sprawozdawczości z podziałem na kraje (CbCR). Rozwój ten podkreśla dynamiczny charakter Drugiego Filaru, a także zaangażowanie jurysdykcji w zapewnienie spójnego i skoordynowanego wdrożenia.

Proces wydawania wytycznych administracyjnych przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) jeszcze się nie zakończył. W nadchodzących tygodniach spodziewane jest wydanie dodatkowych wytycznych. Ponieważ jurysdykcje na całym świecie wdrażają przepisy dotyczące Drugiego Filaru w oparciu o publicznie opublikowane informacje, późniejsze wydanie nowych wytycznych może skutkować brakiem synchronizacji między przepisami krajowymi a najnowszymi wytycznymi. Taka rozbieżność może być problematyczna, szczególnie w jurysdykcjach, w których takie wytyczne są uważane za "miękkie prawo" i mogą mieć niewielką wartość, dopóki nie zostaną formalnie przełożone na "twarde prawo" poprzez zmiany legislacyjne.

Sytuacja staje się jeszcze bardziej złożona, gdy wytyczne wydają się zmieniać dotychczasowe zasady modelowe, a nie tylko wyjaśniać istniejące zasady. W takich przypadkach, jurysdykcje mogą napotkać opóźnienia w transpozycji tych zmian do prawa krajowego, co może prowadzić do niespójności i wyzwań interpretacyjnych dla podatników działających w wielu jurysdykcjach.

W trakcie wdrażania Drugiego Filaru, ministrowie finansów UE osiągnęli niedawno porozumienie w Radzie ECOFIN w sprawie dyrektywy w sprawie szybszego i bezpieczniejszego zwolnienia z nadpłaty podatku (tzw. dyrektywa FASTER). Chociaż regulacja ta ma usprawnić procedury podatku u źródła i złagodzić podwójne opodatkowanie dywidend, wprowadza ona również dodatkowe obowiązki sprawozdawcze dla wykwalifikowanych pośredników. Obowiązki te mogą skłonić niektórych pośredników do ponownego rozważenia swojej obecności na rynku, rozważając korzyści dla inwestorów w porównaniu ze zwiększonym obciążeniem związanym z przestrzeganiem przepisów.

Wszystkie te zmiany podkreślają daleko idące implikacje globalnej zmiany polityki podatkowej. Ponieważ krajobraz ten nadal ewoluuje, firmy muszą być na bieżąco informowane, aktywnie współpracować z odpowiednimi interesariuszami i dokładnie oceniać potencjalny wpływ na ich pozycje podatkowe, modele operacyjne i ogólne strategie biznesowe. Przyjęcie proaktywnego i opartego na współpracy podejścia będzie miało kluczowe znaczenie dla firm, aby skutecznie poruszać się po tych zmianach, ograniczać ryzyko i zapewnić sobie długoterminowy sukces w erze po erozji bazy podatkowej i przenoszeniu zysków (BEPS).

Czytaj więcej: The Latest on BEPS and Beyond | May 2024 edition

W dniu 14 maja 2024 r. Rada UE (tj. państwa członkowskie UE) osiągnęła porozumienie polityczne w sprawie dyrektywy ustanawiającej przepisy mające na celu zwiększenie skuteczności i bezpieczeństwa procedur dotyczących podatku u źródła (WHT) w UE dla inwestorów, pośredników finansowych i państw członkowskich (dyrektywa jest również określana jako FASTER). Komisja zaproponowała dyrektywę w dniu 19 czerwca 2021 r.[1] , a wcześniej ogłosiła ją w planie działania Komisji na 2020 r. w sprawie unii rynków kapitałowych.

Dyrektywa FASTER przewiduje następujące kluczowe działania:

• wspólny unijny cyfrowy certyfikat rezydencji podatkowej (dla osób fizycznych i prawnych), który ma być wydawany przez państwo członkowskie rezydencji w ciągu 14 dni kalendarzowych od złożenia wniosku;
• wybór dla państw członkowskich między procedurą "ulgi u źródła" a systemem "szybkiego zwrotu" lub kombinacją obu, które mają być stosowane do podatku u źródła, który państwo członkowskie może potrącić z dywidend z akcji będących w publicznym obrocie oraz w stosownych przypadkach, odsetek z obligacji będących w publicznym obrocie;
• znormalizowany proces sprawozdawczy, który nakłada wspólne obowiązki sprawozdawcze na niektórych pośredników finansowych w łańcuchu za pośrednictwem krajowego rejestru certyfikowanych pośredników finansowych

Parlament Europejski, który początkowo wydał niewiążącą opinię w dniu 28 lutego 2024 r., będzie musiał zostać ponownie skonsultowany, biorąc pod uwagę istotne zmiany, które zaszły we wniosku wtrakcie negocjacji. Biorąc pod uwagę niewiążący charakter tej opinii, oczekuje się, że państwa członkowskie UE formalnie przyjmą dyrektywę po tym, jak wypowie się Parlament Europejski. Państwa członkowskie UE będą następnie miały czas do 31 grudnia 2028 r. na transpozycję dyrektywy do ustawodawstwa krajowego, przy czym przepisy będą miały zastosowanie do lat podatkowych rozpoczynających się 1 stycznia 2030 r. lub później.

Czytaj więcej: EU Member States reach political agreement on Directive on Faster and Safer Relief of Excess Withholding Taxes (FASTER)

Przypisy: 

[1] Zobacz. Globalny Alert Podatkowy EY: Komisja Europejska: Publikacja projektu dyrektywy w sprawie szybszego i bezpieczniejszego zwalniania z nadmiernych podatków u źródła (FASTER), z dnia 20 czerwca 2023 r.

W dniu 6 maja 2024 r. argentyński Krajowy Wydział Wykonawczy opublikował w Dzienniku Urzędowym dekret nr 385/2024 zmieniający dekret nr 99/2019 w odniesieniu do podatku od zakupu waluty obcej ("Impuesto PAIS" w języku hiszpańskim).

Zmiany mają zastosowanie do Impuesto PAIS w odniesieniu do przelewu zysków i dywidend za granicę według stawki 17,5%, w następujących okolicznościach:

Przelewy dywidend z dostępem do oficjalnego rynku walutowego poprzez pozycję I03 zgodnie z Miesięcznym Systemem Informacji Księgowej dla Transakcji Wymiany Walut ("Regimen Informativo Contable Mensual para Operaciones de Cambio", w języku hiszpańskim) Argentyńskiego Banku Centralnego (BCRA).

a.      Zakupy walut obcych w celu repatriacji inwestycji w portfolio nierezydentów wygenerowanych w ramach poboru zysków i dywidend w Argentynie od 1 września 2019 r. włącznie.

b.      W takim przypadku podmiot finansowy, za pośrednictwem, którego przeprowadzana jest operacja, powinien działać jako agent pobierający i rozliczający odpowiednie Impuesto PAIS.

c.      Subskrypcja w pesos argentyńskich "Obligacji na rzecz Odbudowy Wolnej Argentyny" (BOPREAL) wyemitowanych przez BCRA, gdy są one nabywane w celu: (i) wypłaty zysków i dywidend i/lub (ii) repatriacji inwestycji portfelowych nierezydentów wygenerowanych w ramach poboru zysków i dywidend w Argentynie otrzymanych od 1 września 2019 r. włącznie[1].

Podatek musi być ustalony od całkowitej kwoty transakcji i pobrany w momencie obciążenia subskrypcji.

Subskrybent musi zapłacić podatek, ale podmiot finansowy, za pośrednictwem, którego dokonywana jest subskrypcja, działa jako agent pobierający i rozliczeniowy.

Czytaj więcej: Argentina applies 17.5% tax on purchases of foreign currency for dividend and profit distributions (ey.com)

Przypisy:

[1] Więcej informacji można znaleźć w Globalnym Alercie Podatkowym EY, Argentyński Bank Centralny zezwala na subskrypcję BOPREAL w celu wypłaty zysków, dywidend nierezydentom, z dnia 3 maja 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 29 maja 2024 r. sygn. I SA/WR 1014/23 orzekł, że w myśl przepisów Ordynacji podatkowej, sukcesji uniwersalnej podlegają wszelkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, a same przepisy nie zawierają w tym zakresie żadnych wyłączeń. W świetle powyższego, sukcesji podlegają również wszelkie prawa, które wynikają z interpretacji indywidualnych, a nie tylko te, które zostały zrealizowane przez poprzednika, tj. spółkę dzieloną. Dotyczy to również zdarzeń, które na podstawie stanu faktycznego mają ziścić się w przyszłości.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) stwierdził w interpretacji z dnia 29 maja 2024 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.165.2024.2.AZ, że działalność niemieckiej spółki polegającej na dokonywaniu certyfikacji biokomponentów do produkcji paliw, która to działalność jest wykonywana wyłącznie w Niemczech, nie doprowadzi do powstania zakładu na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 5 ust. 1 UPO PL-DE).