W dniu 20 marca 2024 r. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowała dwa zestawy dokumentów dotyczących minimalnego standardu w ramach działania 6 dotyczącego erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) związanego z zapobieganiem nadużyciom traktatowym: (i) szósty roczny raport z wzajemnej oceny (Raport) dotyczący zgodności z minimalnym standardem przez jurysdykcje członkowskie Inclusive Framework on BEPS; oraz (ii) zmienione dokumenty z wzajemnej oceny dotyczące działania 6 dotyczącego BEPS w sprawie zmodyfikowanego procesu, który ma być stosowany do przeprowadzania wzajemnej oceny począwszy od 2024 roku.

Wzajemne oceny zawarte w raporcie zostały przeprowadzone zgodnie z metodologią wzajemnej oceny zmienioną w kwietniu 2021 roku. Raport odzwierciedla informacje na temat wdrożenia minimalnego standardu przez 142 jurysdykcje, które były członkami Inclusive Framework w dniu 31 maja 2023 r.[1]

Raport wskazuje, że ponad 1270 umów dwustronnych i dwie umowy wielostronne między członkami Inclusive Framework były zgodne z minimalnym standardem na dzień 31 maja 2023 r.

Raport wskazuje również, że ponad 1120 umów zawartych między członkami Inclusive Framework jest objętych wielostronnym instrumentem BEPS (MLI). Raport zawiera również aktualne informacje na temat postępów poczynionych przez jurysdykcje od 2021 r. I pokazuje, że wiele jurysdykcji zastosowało się do zaleceń sformułowanych w poprzedniej wzajemnej ocenie, formułując plan wdrożenia minimalnego standardu lub kończąc kroki mające na celu wejście w życie MLI BEPS, w zależności od przypadku.

Zmienione dokumenty wzajemnej oceny wskazują, że w przyszłości kompleksowe wzajemne oceny będą odbywać się co pięć lat, a nie co roku. Ukierunkowane wsparcie będzie również oferowane każdej jurysdykcji członkowskiej Inclusive Framework, która wymaga pomocy we wdrażaniu minimalnego standardu, w tym w latach przejściowych, w których nie przeprowadza się kompleksowej wzajemnej oceny. Zakres uprawnień dla Działania 6 w ramach wzajemnej oceny nie został zmieniony.

Czytaj więcej (EN): OECD releases sixth annual peer review report and revised peer review documents on BEPS Action 6 relating to prevention of treaty abuse (ey.com)

Przypisy:

[1] Kuwejt, Filipiny i Uzbekistan dołączyły do Inclusive Framework on BEPS po dacie granicznej i dlatego nie zostały uwzględnione w raporcie. Zostaną one uwzględnione w kolejnym raporcie z wzajemnej weryfikacji dotyczącym Działania 6 BEPS.

Peruwiański Sąd Podatkowy potwierdził niedawno w rezolucji 02171-12-2023, że peruwiańskie oddziały podmiotu będącego rezydentem w kraju członkowskim Wspólnoty Andyjskiej są uznawane za podmioty będące rezydentami Peru. Ponadto sąd orzekł, że domniemane dywidendy wypłacane podmiotowi dominującemu oddziału powinny podlegać potrąceniu u źródła wyłącznie w Peru na mocy art. 11 Decyzji 578, wielostronnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania we Wspólnocie Andyjskiej (Peru, Ekwador, Kolumbia i Boliwia).

Czytaj więcej (EN): Peru's Tax Court confirms withholding on deemed dividends Peruvian branches pay to Andean Community parent (ey.com)

W dniu 23 lutego 2024 r. Podatkowy Sąd Apelacyjny (TAT lub Tribunal) w Kenii wydał orzeczenie (M-Kopa LLC v. Kenya Revenue Authority, Tax Appeal No. 65 of 2023) na korzyść dostawcy cyfrowych usług finansowych, potwierdzając, że w przypadku spółek niebędących rezydentami miejsce faktycznego zarządu (POEM) dla celów rezydencji podatkowej jest określane na podstawie lokalizacji, w której zarząd spotykał się i podejmował kluczowe decyzje zarządcze i handlowe niezbędne do prowadzenia działalności przez podmiot. Decyzja ta podkreśliła również, że lokalizacja większości dyrektorów ma kluczowe znaczenie dla określenia POEM.

Implikacją tego wyroku jest to, że miejscem efektywnego zarządzania podatnika jest miejsce, w którym sprawowany jest najwyższy poziom zarządzania.

Czytaj więcej (EN): Kenya Tax Appeals Tribunal confirms importance of board's location/role in determining company's place of effective management/control for tax residency (ey.com)

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 marca 2024 r., sygn. III SA/Wa 2753/23 orzekł, że użyte przez ustawodawcę w art. 5 ust. 1 pkt 3 u.f.r. sformułowania „spółka handlowa” i „podmiot o podobnym charakterze” należy czytać łącznie i opierają się one na bezpośrednim wskazaniu ustawodawcy, że chodzi nie o jakiekolwiek spółki, ale o spółki handlowe. W konsekwencji transparentna podatkowo spółka (w tym przypadku cypryjska) nie może być uznana za podmiot o podobnym charakterze do spółek handlowych w rozumieniu tego przepisu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 marca 2024 r., sygn. I SA/Wr 696/23 orzekł, że wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p. w zakresie kosztów finansowania dłużnego dotyczy uzyskania od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych oraz korzystania z tych środków finansowych. Brak jest natomiast podstaw do wniosku, że art. 15c ust. 1 i ust. 12 u.p.d.o.p. dotyczą należności za korzystanie z rzeczy, jak to ma miejsce w sprawie leasingu operacyjnego. 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 marca 2024 r., sygn. II FSK 1671/23 orzekł, że przez dochody uzyskiwane z prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE rozumieć należy dochody uzyskiwane z odpłatnego zbycia towarów, usług, praw majątkowych wytworzonych (świadczonych) przez przedsiębiorcę w zwykłym toku prowadzonej na terenie działalności gospodarczej objętej SSE.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 marca 2024 r., sygn. I SA/Wr 680/23 orzekł, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. nie pozwala na przyjęcie, że działalność ubezpieczeniowa jest działalnością o charakterze zbliżonym do udzielenia gwarancji. W konsekwencji wydatki ponoszone przez spółkę z tytułu polisy ubezpieczeniowej nie stanowiły zapłaty za świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a co za tym idzie, spółka nie była zobowiązana do poboru podatku u źródła od ww. płatności.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 29 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.655.2023.2.AK, że istnienie na terenie Polski miejsca, gdzie działalność wnioskodawcy jest prowadzona tj. mieszkania polskich pracowników, zatrudnienie polskich pracowników na czas nieokreślony świadczy o stałym charakterze placówki. Mając na uwadze powyższe, Organ uznał, że działalność polskich pracowników na terenie Polski będzie stanowić "zakład" w rozumieniu przepisów art. 4a ust. 11 ustawy o CIT, w związku z art. 5 UPO, w związku z czym spółka będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. 

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 28 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.23.2024.2.BD, że ze względu na to, że nabywane przez zagraniczną spółkę usługi w Polsce mają charakter regularny i stały, a same umowy zawierane z kontrahentami mogą przekraczać okres 6 miesięcy, jak również fakt, że zagraniczna spółka posiada na terenie Polski powierzchnie biurową, należy stwierdzić, że na terenie Polski powstanie zakład w rozumieniu art. 6 PL-USA UPO. 

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 14 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.684.2023.2.EJ, że otrzymanie wkładu w formie obligacji skarbowych, zarówno w części skutkującej podwyższeniem kapitału zakładowego, jak i części, która odniesiona została na kapitał zapasowy, nie będzie stanowić przychodu opodatkowanego CIT. Przychodem podatkowym ze sprzedaży obligacji będzie wartość obligacji uzyskana na dzień ich sprzedaży, tj. wartość rynkowa. Z kolei w przypadku sprzedaży obligacji koszty uzyskania przychodów będą w tym przypadku obejmowały nie tylko wartość nominalną akcji, ale i również różnicę pomiędzy ceną emisyjną a wartością nominalną (tj. agio). Zatem kosztem będzie wartość emisyjna wydanych akcji.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 11 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.474.2019.11.AK, że usługi, świadczone na podstawie umowy agencyjnej – mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy o dzieło, nie mieszczą się w katalogu określonym przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., nie mają także podobnego charakteru do świadczeń wymienionych w tym przepisie, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.

Dyrektor KIS stwierdził w interpretacji z dnia 7 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.616.2023.2.BJ, że wynagrodzenie wypłacane z tytułu oprogramowania typu „end user licence” nie mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., w związku z czym wypłata ww. należności dostawcy, będącym podmiotem zagranicznym nie powoduje powstania obowiązku poboru podatku u źródła.