Wyrok dotyczył polskiej spółki, której jedynym udziałowcem była hiszpańska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: A). Rolą A w grupie było zarządzanie aktywami oraz wykonywanie praw korporacyjnych w stosunku do pozostałych spółek w grupie. Otrzymaną dywidendę A przekazywała następnie innej spółce z grupy - spółce holdingowej B. z siedzibą w Hiszpanii (dalej: B.), posiadającej przeważającą część udziałów w A. za pośrednictwem innej spółki z grupy. Obie spółki podlegały w Hiszpanii opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania oraz nie korzystały ze zwolnienia z opodatkowania.
Przebieg postępowania
Początkowo dyrektor KIS w swojej interpretacji (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.127.2024.1.MW) wskazał, że dla zastosowania zwolnienia z podatku u źródła przy wypłacie dywidendy konieczne jest posiadanie statusu rzeczywistego właściciela przez odbiorcę takiej płatności. Wnioskodawca podkreślał natomiast, że zakwestionowanie przez organ podatkowy zwolnienia byłoby sprzeczne z celem Dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. oraz prowadziłoby w praktyce do podwójnego opodatkowania zysków wypłacanych przez spółkę zależną, na rzecz jej spółki dominującej.
Sąd uchylił powyższą interpretację dyrektora KIS, wskazując, że art. 22 ust. 4 ustawy o CIT określa warunki stosowania zwolnienia z podatku u źródła, nie wymieniając wśród nich warunku, aby spółka otrzymująca dywidendę była jej rzeczywistym właścicielem. Kluczowym jest, by dywidenda ostatecznie została opodatkowana na terytorium UE, a nie wytransferowana do krajów trzecich w celu unikania opodatkowania.
Podsumowanie
Wyrok WSA w Warszawie to kolejny korzystny wyrok WSA, wpisujący się m.in. w konkluzje wyroku z 14 września 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 1513/23, w którym sąd również odwołał się do literalnego brzmienia art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. W wyroku tym sąd uznał, że wśród warunków zastosowania zwolnienia dywidendowego brak jest wymogu posiadania statusu BO przez odbiorcę dywidendy, podkreślając jednocześnie, że zastosowanie zwolnienia dywidendowego nie może prowadzić do nadużycia prawa.